இறைவன்: என் அடியார்களை என்ன செய்து கொண்டிருக்கும் நிலையில் விட்டு வந்தீர்கள்?
வானவர்: உன்னைப் புகழ்ந்து கொண்டும் உன்னைத் துதித்துக் கொண்டும் உன்னை நினைவு கூர்ந்து கொண்டும் இருந்தார்கள்.
இறைவன்: அவர்கள் என்னைப் பார்த்துள்ளார்களா?
வானவர்: இல்லை.
இறைவன்: அவர்கள் என்னைப் பார்த்திருந்தால் எப்படி இருப்பார்கள்?
வானவர்: அந்த மக்கள் உன்னைப் பார்த்திருந்தால் இன்னும் அதிகமாக உன்னைப் புகழ்ந்து, பெருமைப்படுத்தியிருப்பார்கள். நினைவுகூர்ந்து போற்றியிருப்பார்கள்.
இறைவன்: அந்த மக்கள் என்ன வேண்டுகிறார்கள்?
வானவர்: அவர்கள் சொர்க்கம் வேண்டுகிறார்கள்.
இறைவன்: அவர்கள் சொர்க்கத்தைப் பார்த்திருக்கிறார்களா?
வானவர்: இல்லை.
இறைவன்: அவர்கள் அதைப் பார்த்திருந்தால் அவர்களின் நிலைமை எவ்வாறு இருக்கும்?
வானவர்: அந்த மக்கள் அதைப் பார்த்திருந்தால் இன்னும் அதிகம் அதன் மீது பேரார்வம் கொண்டு அதிக வேட்கையுடன் வேண்டுவார்கள்.
இறைவன்: அந்த மக்கள் எதிலிருந்து பாதுகாவல் தேடுகிறார்கள்?
வானவர்: நரகத்திலிருந்து பாதுகாவல் தேடுகிறார்கள்.
இறைவன்: நரகத்தை அவர்கள் பார்த்திருக்கிறார்களா?
வானவர்: இல்லை.
இறைவன்: பார்த்திருந்தால் அவர்களின் நிலைமை எப்படி இருக்கும்?
வானவர்: அவர்கள் அதைப் பார்த்திருந்தால் அதிலிருந்து இன்னும் கடுமையாக விரண்டோடியிருப்பார்கள். அதை அதிகம் அஞ்சுபவர்களாகவும் அதிலிருந்து அதிகம் பாதுகாப்புத் தேடுபவர்களாகவும் இருந்திருப்பார்கள்.
இறைவன்: நான் அவர்களை மன்னித்துவிட்டேன். அதற்கு நான் உங்களை சாட்சி ஆக்குகிறேன்.
வானவர்: அந்தக் கூட்டத்தில் ஒரு குற்றவாளி இருக்கிறார். அவர் இறை தியானம் செய்ய வரவில்லை. வேறு ஏதோ தேவைக்காக வந்திருப்பவர்.
இறைவன்: அந்த நற்பேறு பெற்ற மக்களுடன் சேர்ந்து அமர்ந்த ஒருவர் நற்பேறு பெறுவாரே தவிர, துர்பாக்கியசாலி ஆகமாட்டார். (ஆதாரம்: திர்மிதீ)நேரம் கிடைக்கும்போதெல்லாம் இறைவனை நினைவு கூர்வோம். நல்லோர்கள் குழுவுடன் இணைந்திருப்போம்.
– சிராஜுல் ஹஸன்
The post வானில் ஓர் உரையாடல் appeared first on Dinakaran.